Ik ben onderweg. Naar waar weet ik niet, maar dat is ook niet belangrijk. Het asfalt loopt alsmaar verder. Grijs, heet en genadeloos. En ik volg, onwetend en naief. Mijn bips doet pijn van het autozitten. Wat ben ik toch een stadsmus. Landschappen flitsen voorbij, net als gedachten. Daarbuiten is alles vluchtig en ongrijpbaar. Tot de auto stilstaat. Te voet is alles anders. Behalve het asfalt. Dat loopt alsmaar verder. Grijs, heet en genadeloos.
_________________________________________________________________________________________________________________________
I´m on the road. Whereto I do not know, but that´s not important either. The asphalt goes on for many miles. Grey, hot and merciless. And I follow, ignorant and naive. My bum hurts from sitting in the car. God I´m such a winer. Landscapes flash by, and so are thoughts. Out there everything is momentary and intangible. Until the car comes to a stop. On foot everything is different. Except the asphalt. That goes on for many miles. Grey, hot and merciless.